MetElla Perspagina
Wat belangrijk en prettig is, wordt door ieder mens anders ervaren. Met mijn werkwijze als Professional Organizer (op zijn Hollands: opruimcoach) sluit ik aan bij de individuele klant. Samen onderzoeken we hoe een verandering van de ongewenste situatie tot stand gebracht kan worden.
In alle gevallen werk ik met aandacht voor de specifieke wensen en mogelijkheden van mijn klant. Voor mij is het thuisgevoel een basisbehoefte die ik overal wil kunnen beleven. Dat wil ik ook degenen meegeven die de situatie met spullen thuis niet meer overziet.
MetElla heb ik opgericht met het doel om mensen zich comfortabel te laten voelen in tijd, ruimte en spullen in huis en/of op het werk. Ik werk samen met schoonmaakbedrijven, zorginstellingen, administratiekantoren, verhuisbedrijven, gemeenten en bedrijven voor interieurontwerp.
Ik richt me op particulieren, ZZP’ers, bedrijven of organisaties vanaf 10 fte.
Ben je een journalist en heb je vragen over het werk van een Professional Organizer?
Neem dan contact met mij op. Stuur een e-mail naar ella@metella.nl of bel 06 – 36 20 16 82.
Ben je journalist en heb je een foto van mij nodig ter begeleiding van een artikel? Klik dan op de volgende link https://www.dropbox.com/
‘Vanuit thuis kun je de hele wereld aan’
~ Ella Breij ~
De laatste persberichten
Artikel in de Zenderstreek op 23 maart 2021 ivm een artikel of de grote schoonmaak nog wel van deze tijd is.
Op 28 januari 2016 heb ik mij ingeschreven bij de kamer van koophandel. Toen ik dat vertelde bij de plaatselijke krant de IJsselbode
mocht ik zelf een artikel aanleveren. Dat is dinsdag 19 januari 2021 gepubliceerd. Voor het artikel klik hier
Foto: Eline Schuurmans
Onze eigen tuin organiseren kun je in perfectie doen of je kunt ruimte bieden aan je huisdieren en bijvoorbeeld egels. Of ze er zijn, dat weet je alleen als je in het halfduister in je tuin bent. De honden mogen daarom ook niet na 20.00 uur in het achterste gedeelte van de tuin. Overdag kunnen de egels genoeg bescherming vinden. Dit is ook wat ik bij klanten stimuleer. Kijk waar je onverwachte gasten kunt verwelkomen. Dat geeft ruimte en een thuisgevoel. ( Behalve slakken, die bestrijden we met onze eigen koffieprut).
Op 23 mei 2020 is een artikel gepubliceerd in de Volkskrant over werk en inkomen in de COVID-19 periode. Daar heb ik met veel plezier aan meegewerkt.
Tekst: Mensje Melchior
Wie: Ella Breij (59), woont in Oudewater met haar man Kees.
Beroep: Sinds 2016 is ze met haar bedrijf ‘metElla’ professional organizer en zzp’er in de zorg.
Werkt: Ongeveer 22 uur per week
Omzet: In 2019 15.000 euro. Voor haar werk als professional organizer vraagt ze 55 euro per uur, in de zorg verdient ze ongeveer 28 euro per uur.
Bedrijfskosten: 5.000 euro voor reiskosten, computer en investering in haar website.
Netto: Ella betaalde vorig jaar geen belasting en kwam op 10.000 euro netto.
‘Ik wilde al veel langer zzp’er worden, maar vond het moeilijk om de knoop door te hakken. In 2004 begon ik met een opleiding in deeltijd aan de Academie voor Psychosociaal Werk. Dat kwam ook van pas in mijn werk als verzorgende bij lichamelijk gehandicapten en in de bejaardenzorg. Maar ik wilde méér, en ik wilde het zelf doen. Ik kon er niet goed tegen dat anderen mij vertelden hoe ik moest werken, zeker omdat ik vaak vond dat de zorg en de aandacht voor cliënten helemaal niet optimaal waren.
‘Ik had een plan om professional organizer te worden voor mensen die door allerlei omstandigheden – een scheiding, overlijden van een dierbare, een burn-out, kinderen die het huis uit gaan – het overzicht kwijt zijn. Ik vond het eng: zou het me wel lukken om in een heel andere branche een bedrijf op te zetten? Mijn partner is ook kleine zelfstandige en er is dus niet de luxe van een stabiel, gegarandeerd inkomen waar we altijd op kunnen terugvallen.
‘Vier jaar geleden heb ik toch de stap gezet. Ik help nu mensen met opruimen, dingen wegdoen, de boel opknappen en vooral: weer een thuisgevoel creëren. Klanten komen bij mij via mijn site, mijn netwerk, of via hulpverleners zoals hun bewindvoerder.
‘Het werk als professional organizer ligt op dit moment stil. Ik moet naar mensen toe, in hun huis zijn, ze helpen met opruimen en organiseren. Dat is nu allemaal lastig. Ik heb nog wel contact op afstand, maar dat breng ik niet in rekening. Bijvoorbeeld een vrouw die een burn-out heeft gehad en daarbovenop een hernia, en me helemaal trots belde dat ze haar slaapkamer grondig had schoongemaakt. ‘Ik heb zelfs onder mijn bed gestoft!’ Ze wilde dat met mij delen, omdat ik begrijp wat voor grote stap dat voor haar was.
‘Ik ben nu weer meer in de zorg aan het werk; dat ben ik altijd zo’n 10 uur per week blijven doen, maar nu maak ik meer uren. Via een organisatie die palliatieve zorg verleent, help ik mensen met wassen en aankleden, medicatie aanreiken. Beschermende kleding is er niet, dat komt pas beschikbaar als iemand positief is getest op corona. Soms neem ik zelf beschermende kleding mee, want als ik ziek word, verdien ik niks. En ik heb geen arbeidsongeschiktheidsverzekering: daarvoor zijn de bedragen die ik per uur verdien te laag.
‘Toch voel ik me niet kwetsbaar. Ik heb geld gespaard in de tijd dat ik nog in loondienst was. En doordat we in de goede tijd huizen hebben gekocht, verbouwd en weer verkocht, hebben we een fijne buffer waarmee we het als we zuinig doen drie jaar kunnen uitzingen. Een heel veilig gevoel.’
‘Hoe doe jij dat?’
Een artikel in de regionale krant Zenderstreeknieuws Montfoort/Oudewater van 1 april 2020. Met vragen door Margreet Nagtegaal hoe ik in de Covid19 crisis balans hou tussen werk en privé.
Link naar artikel
Op zaterdag 21 maart schreef Serena Hofman een mooi artikel in AD GroeneHart Woerden met de titel: ‘Huis vol troep’, met als ondertitel ‘verhult een wereld vol leed’. Ik mocht daar ook mijn expertise rondom verzamelen en hoarding met haar delen. Ik vind het een mooi artikel geworden!
De link naar het artikel
Een huis vol troep verhult een wereld vol leed: ‘Schrijnend dat hier zo weinig aandacht voor is’
Een huis dat zó is volgestouwd met spullen dat koken, douchen, slapen en bezoek ontvangen niet meer mogelijk is: verzamelwoede of hoarding komt veel voor. Vaak na een ingrijpende levensgebeurtenis. Hoe dat komt? Personal organizer Nanda Herrijgers: “Mensen kunnen wegvallen. Dit in tegenstelling tot spullen: daar kun je wel de controle over houden.”
Ooit werden er loempia’s gebakken en Aziatische gerechten met kroepoek en sambal uitgeserveerd. Maar ineens bleven de deuren van Chinees-Indisch restaurant Golden House aan de Goudse Walvisstraat potdicht. Eind januari bleek waarom: het lag vol met papier, karton en afgedankte spullen.
Burgemeester Pieter Verhoeve besloot dat de eigenaren drastisch moesten opruimen, want een restaurant vol met troep is vragen om brand. Volgens de wijkagent hadden de Goudse bewoners last van een verzamelstoornis, ook wel hoarding genoemd. Maar wat is dat eigenlijk precies?
“Het gebeurt vaak en het is schrijnend dat we hier weinig aandacht voor hebben”, zegt de Waddinxveense personal organizer Nanda Herrijgers. “Wetenschappelijk onderbouwen kan ik het niet, maar vanuit mijn ervaring weet ik dat het veel meer is dan een uit de hand gelopen verzamelhobby. En het is ook geen kwestie van ergens ’geen zin meer in hebben’.”
Schaamte
Hoarding, ook wel verzamelwoede, is een diagnose die onlangs is toegevoegd aan het handboek van psychiatrische aandoeningen. Iemand heeft dan enorm veel moeite om afstand te doen van spullen. De woonruimte is zo vol, dat koken, slapen, douchen of bijvoorbeeld bezoek ontvangen niet meer mogelijk is. Mensen die lijden aan hoarding hebben daarnaast vaak een ander lichamelijk of psychiatrische ziektebeeld. Ook lijkt erfelijkheid lijkt een rol te spelen.
Herrijgers: “Meestal komt er ook niemand meer bij hen thuis uit schaamte. Wat je vaak ziet is dat ze echt tussen spullen leven. Dat er nog maar kleine paadjes door het huis lopen.
Je ziet vaak wel dat ze zijdelings hulp krijgen, maar echt tot hen doordringen, is lastig.”
Maar echte hulp krijgen, is ook moeilijk. Dat vertelt ‘Janneke’, die vertelt dat ze jarenlang heeft aangeklopt, onder meer voor het verzamelen van spullen. Ze wil anoniem blijven, maar haar naam is op de redactie bekend. “Het voelde voor mij lange tijd alsof mijn eigen leven niet synchroon liep met dat van anderen”, zegt ze.
“Ik stond altijd voor iedereen klaar, ook als me dat eigenlijk te veel was”, zegt Janneke. “Dat veroorzaakte onrust, angst en paniekaanvallen. En dat zorgde er weer voor dat ik opnieuw spullen ging kopen. Uiteindelijk maakte dat me heel eenzaam. Ik leidde een soort schaduwleven.”
“Ik was gewend om spullen te kopen”, vervolgt ze. “Als ik bedacht ‘ik ga de boel eens even aanpakken’, dan kocht ik nieuwe schoonmaakmiddelen, terwijl ik wist dat ik nog genoeg had. Maar zo hoefde ik die andere spullen niet op te zoeken. En ik had ook het idee dat mensen van mij verwachtten dat ik bepaalde spullen kocht. Ik wilde loyaal zijn.”
Verlies
Herrijgers snapt wat deze vrouw bedoelt: “Het komt ook doordat de maatschappij steeds meer van mensen eist. Je ziet vaak dat er iets heftigs gebeurt, bijvoorbeeld een overlijden. Mensen verliezen dan hun vertrouwen in personen, omdat die kunnen wegvallen. Dit in tegenstelling tot spullen: daar kunnen ze wel de controle over houden.”
Aan verwachtingen willen voldoen. Ook volgens personal organizer Ella Breij uit Oudewater speelt dat vaker een rol bij mensen die last hebben van verzamelwoede. “Ik kan me voorstellen dat de eigenaren van het restaurant in Gouda hebben gedacht dat ‘het niet genoeg was’ “, zegt Breij. “Misschien draaide het niet goed, of was er een financieel probleem.”
Breij denkt dat verzamelen gewoonweg in ons dna zit. “Het is niet raar of vreemd. Verzamelen zit juist in iedereen. En is ontstaan in de middeleeuwen, toen we eropuit gingen om mooie dingen te verzamelen voor de elite. Ik denk ook dat het in koudere landen meer speelt dan in tropische gebieden, waar van oudsher meer met de dag wordt geleefd. Onzekerheid speelt ook een rol: kijk maar wat er nu gebeurt vanwege corona. Hamsteren is het beste voorbeeld dat hoarden echt leeft. Iedereen heeft die onrust.”
“Het is niet raar of vreemd. Verzamelen zit juist in iedereen”
Ella Breij
Geld speelt ook een rol, ziet Breij. “Een verzameling heeft vaak geld gekost en dat is voor veel mensen een drempel om afstand te doen. We zijn niet meer gewend om praktisch op te ruimen en denken veel te veel na over ‘hoe de dingen zouden moeten zijn’. We zijn te veel buiten onszelf bezig. Met thuis bezig zijn, het daar prettig hebben: dat mag gerust. Koesteren en liefhebben, dat verhelpt.”
Zes stinkdieren
Dat er naast het verzamelen van spullen, zoiets bestaat als ‘animal hoarding’, oftewel het verzamelen van dieren, weten ze ook bij de Dierenbescherming. Begin deze maand trof een inspecteur 49 katten en zes stinkdieren aan in een woning in Nieuwkoop. De eigenaar had sommige dieren opgesloten in konijnenhokken. Het was niet de eerste keer dat de vrouw in fout ging: zij was een bekende van de politie.
“Uit ervaring kunnen wij zeggen dat er grofweg twee type ‘animal hoarders’ zijn”, zegt Dik Nagtegaal, woordvoerder van de Dierenbescherming. “Allereerst het ’kattenvrouwtje’. Dat is het type dat met goede bedoelingen en uit liefde maar dieren blijft opvangen. We zien vaak dat dierenbezitters langskomen omdat ze zelf niet meer voor dieren kunnen zorgen. Zo’n kattenvrouwtje kan dan gewoon geen ‘nee’ zeggen.”
Nagtegaal kent zaken waarbij mensen wel twintig tot 25 katten in huis houden, gewoonweg omdat ze het niet over hun hart kunnen verkrijgen om de dieren weg te doen. Nagtegaal. “En dat terwijl de verzorging, maar ook de financiën, hen volledig boven het hoofd groeien. Deze mensen doen dit echt uit doorgeschoten dierenliefde.”
Kopen om het kopen
Bij het andere type draait het niet om dierenliefde. “Dit zijn mensen die maar dieren blijven kopen om het kopen. Wij zien hen het liefst een zelfstandig houdverbod krijgen. Bij overtreding worden de dieren meteen weer weggehaald. Helaas is dit verbod nu vaak gekoppeld aan een boete. Dan betalen mensen wel, maar hebben ze alsnog het dier.”
Volgens Herrijgers zijn ziekelijke verzamelaars gebaat bij een team van hulpverleners die elk vanuit hun eigen discipline aan de slag gaan. “Een organizer kan daar ook een bijdrage aan leveren”, zegt ze. “Zelf heb ik ervaren dat je echt naast iemand moet gaan staan. Dat is geen traject van twee of drie maanden”, vervolgt ze.
Onlangs hielp ze iemand met succes. “Als je binnenstapt van ‘zo, ik kom even helpen opruimen’ – zoals je wel eens op tv ziet – dan had deze persoon mij direct de deur gewezen. Het is een lang proces, waarin een hoarder zelf de regie in handen moet houden: dat is heel belangrijk.”
Zo is ook Janneke weer langzaam aan het opkrabbelen. Stukje bij beetje is ze op de goede weg. “Het is fijn als mensen je vertrouwen, rust en ruimte kunnen geven”, zegt ze. “En je niet veroordelen. Want achter verzamelen zit veel meer leed dan vreugde.”
